Στίχοι - Πάνος Σουρούνης
Δεν ψάχνω στιχάκια να γίνω βεντέτα
να βρώ μια νύφη να φάτε κουφέτα
τον εαυτό μου αυτόν κατατρέχω
με όσο κουράγιο και δύναμη έχω
και δεν προλαβαίνω μα τρέχω
δεν θέλω ν'ακούσω άλλα λόγια μεγάλα
τ'αστέρια να πιάσεις να πάρεις μια σκάλα
αν είναι μωρό μου να μείνουμε φίλοι
γιατί πια μου ψήνεις το ψάρι στα χείλη
και μ'έχεις κάνει ρεζίλι
Τη δικιά μου την πόρτα
δε χτυπάς όπως πρώτα
κι αν αργήσεις άλλο λίγο
τότε δε θα σου ανοίγω
έχει λάκο η φάβα
συννεφιά στη λιακάδα
μια ζέστη μια κρύο
μια στο ναι και δυό στο αντίο
όταν όμως θα με χάνεις
τρέχοντας δε θα με φτάνεις
Δυο μέρες μετράω χωρίς μια σου λέξη
συχνά αναρωτιέμαι γιατί έχω μπλέξει
ως πότε θα αντέχω αυτή σου τη στάση
σε βρίσκω στα λόγια σε χάνω στην πράξη
και σ'έχω μη βρέξει μη στάξει
μαζί μου δεν ξέρεις τι σε περιμένει
κι αν πας για μαλλί ίσως βγείς κουρεμένη
όπως πάμε θα δεις αστεράκια
γι'αυτό μη μου κάνεις κολπάκια
δεν είμαι σαν τα άλλα παιδάκια
Τη δικιά μου την πόρτα
δε χτυπάς όπως πρώτα
κι αν αργήσεις άλλο λίγο
τότε δε θα σου ανοίγω
έχει λάκο η φάβα
συννεφιά στη λιακάδα
μια ζέστη μια κρύο
μια στο ναι και δυό στο αντίο
όταν όμως θα με χάνεις
τρέχοντας δε θα με φτάνεις
παλιοκόριτσο κοίτα
δεν αντέχω την ήττα
το παιχνίδι σου θα παίξω
όσο με πάρει κι όσο αντέξω
όταν όμως θα με χάνεις
τρέχοντας δε θα με φτάνεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου