Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012
Υπόγεια Ρεύματα - Πως πονάει ένα χάδι
Φεύγω μα πάντα γυρνάω σε σένα
Ό,τι κι αν πεις όσο κι αν πονά
Σκέψεις που ουρλιάζουν στιγμές
που σ΄ αρπάζουν
Λάγνες ρωγμές θορυβώδεις σιωπές
Πως πονάει ένα χάδι μου λες
Άκου τα λόγια μου πριν γίνουν χτες
Ζήσ΄ ένα ψέμα για θέατρο θέμα
Τόσες φορές οι ίδιες σκηνές
Σκέψεις σαν λάβα παράτα τες τράβα
Τράβα μακριά όσο πιο μακριά
Αμάλθειας κέρας στο νου μου ένα τέρας
Όταν μου γεννά μόνο σκοτεινιά
Ντύσε μητέρα το κρύο κορμί μου
Πλύνε τις πληγές όχι μην κλαις
Μωρά στη Φωτιά - Η Φωλιά του Κούκου
Στίχοι: Στέλιος
Παπαϊωάννου, Σαλβαδόρ
Μουσική: Στέλιος
Παπαϊωάννου, Σαλβαδόρ
Υπάρχει κάποιο μπαρ έξω απ΄ την πόλη
που πηγαίνουμε συχνά
μες στη φωλιά του κούκου
ίσως να σου συμβούν όλα ή τίποτα.
Φοράμε μοβ φουστάνια, μπότες μαύρες
και δερμάτινα μπουφάν
μεθάμε και στριγγλίζουμε
και λύνουμε αινίγματα.
Και λέμε:
ε..., αίνιγμα για λύση
τι...;στη φωλιά του κούκου
όχι, όχι άλλη θλίψη
χι... πες μου πώς θα πούμε
Πες μου τώρα
ευτυχισμένοι;
ω! ναι, ευτυχισμένοι,
μες στη ζούγκλα
ευτυχισμένοι;
ω!ναι, ευτυχισμένοι!
Κι οι άλλοι που μας βλέπουν
λεν πως είμαστε τρελοί
έλα και συ εδώ αν θες
να χορέψουμε μαζί.
Και μη νομίζεις ότι χάσαμε τα λογικά
δεν είν΄ κακό να προσποιούμαστε
πως όλα είναι καλά,
Και λέμε:
, ε..., αίνιγμα για λύση
τι...;στη φωλιά του κούκου
όχι, όχι άλλη θλίψη
χι... πες μου πώς θα πούμε
Πες μου τώρα
ευτυχισμένοι;
ω! ναι, ευτυχισμένοι,
μες στη ζούγκλα
ευτυχισμένοι;
ω!ναι, ευτυχισμένοι!
Βλέπω τον καπνό απ΄ το τσιγάρο πιο ψηλά
οι στάχτες θά΄ `ρθουνε ξανά μετά απ΄ τη φωτιά
στη φωλιά του κούκου ζούμε σ΄ ένα όνειρο
παίζουμε πως δεν υπάρχει κόλαση εδώ...;
Λα, λα, λα, λα, λα, α, λα, α, λα, λα, λα, λα, λα
εεεεεε, εεεεεε, εεεεε, λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα,
εεε...!;!;!;
Παύλος Σιδηρόπουλος - Μου 'πες Θα Φύγω
Μου `πες θα φύγω χτες το βράδυ ξαφνικά
Απλώς κουράστηκα, δε φταίω για όλ΄ αυτά
Θεέ μου δε θέλει, το βλέπω καθαρά
Κι όλα, γίνανε Θεέ μου τόσο, μα τόσο ξαφνικά
Σηκώθηκα μονάχος το πρωί
Χωρίς καφέ, χωρίς τσιγάρο και ψυχή
Θεέ μου το ξέρω, τώρα είμαι μοναχός
Κι όμως, θα γυρίσει πάλι, δεν μπορεί να κάνει αλλιώς
Το ξέρω είναι λίγο δύσκολο μα εγώ
Στο λέω μπορούσα να περιμένω, και μπορώ
Βλέπεις οι δυο μας μόνοι δε νιώσαμε ποτέ
Τώρα πες μου ποιον, πες μου ποιον θα `χεις να τα λες
Στ.Σιόλας - Όλ.Βενετσιάνου - Μ' έπαιξες & μ' έχασες
Στίχοι: Ελεάνα
Βραχάλη
Μουσική: Νίκος
Αντύπας
Τον έρωτά μας ξέγραψες
μ΄έπαιξες και μ΄έχασες
στο τέλος με παρέδωσες
εύκολα μ΄έδωσες
Στα όριά μου μ΄έφτασες
μ΄έπαιξες και μ΄έχασες
κι εγώ παιδί αφέθηκα
τόσο αθώα φέρθηκα
Κι αν λες μ΄αγαπάς
κι αν κλάψεις κι εσύ
πες μου τι ωφελεί
Σαν δάκρυ γλιστρώ
στα χέρια σου πια
δεν μπορώ να βασιστώ
Στα χέρια σου τ΄αδύναμα πέθαινα
περίμενα
να μ΄έσφιγγες να μ΄έπαιρνες
μα στο λάθος έγερνες
Κι αν λες μ΄αγαπάς
κι αν κλάψεις κι εσύ
πες μου τι ωφελεί
Σαν δάκρυ γλιστρώ
στα χέρια σου πια
δεν μπορώ να βασιστώ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)