Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2012
Πάνος Μουζουράκης & Κωστής Μαραβέγιας - Ο Στόχος
Στίχοι:
Το ύφος μου λίγο χαμένο λίγο μελαγχολικό
ίσως να φταίει αυτός που φταίει ίσως να φταίω πάλι εγώ
ίσως εγώ κι αυτός που φταίει να 'χουμε κάτι τις κοινό
ίσως να φταίμε και οι δυό μας ίσως κανένας απ' τους δυό.
Θέλω όταν φταίω να το λέω να μπορώ να αντιληφθώ
πως άμα κλαίω όταν δε φταίω ίσως να φταίω και λίγο εγώ.
Ίσως κανένας μας δε φταίει μπορεί να είναι όλα γραφτά
παιχνίδια να είναι όλα της μοίρας που δεν αλλάζουν τελικά
μα όσοι γκρινιάζουν κι αναστενάζουν μήπως κάτι καλό συμβεί
μ' όλους τα βάζουν και σου φωνάζουν δεν είχα άλλη επιλογή.
Μα ποιός θα σου πεί τι είναι ωραίο τι είναι σωστό και ηθικό;
Ποιός θα μου πεί και τι να κάνω τι είναι κακό και τι καλό;
Άμα δε μάθεις ν' αγαπάς θα πρέπει να μάθω πρώτα εγώ
να σ' αγαπώ όποιος κι αν είσαι η όποιος θέλεις να 'σαι εσύ
θα με μισείς θα μ' εκδικείσαι που θ' αγαπώ τόσο πολύ.
Κι όλους αυτούς που θα μ' αγαπάνε θα μισείς τώρα εσύ
όπως κι αυτοί κακία δε κρατάνε και θα σ' αγαπούν κι αυτοί.
Θα ψάχνεις λοιπόν στα ίδια μέρη απ' την αγάπη να κρυφτείς
ασφάλεια θα βρείς ξανά στο χέρι αυτού που σού 'μαθε να μισείς.
Και ίσως μια μέρα να ξυπνήσεις με ύφος μελαγχολικό
κι αντί το κενό σου να γεμίσεις να ψάχνεις ποιος να φταίει γι' αυτό
που ήρθανε τα πράγματα έτσι και πήραν άσχημη τροπή
να σκεφτείς αυτός που φταίει κλαίει και μήπως κλαίει από ντροπή.
Κι αν το κεφάλι σου το σκύψεις το δάκρυ σου να μη φανεί
κι άμα στη σκέψη υποκύψεις ότι φταίς και λίγο εσύ
αυτό είναι μια καλή αρχή.
ίσως να φταίει αυτός που φταίει ίσως να φταίω πάλι εγώ
ίσως εγώ κι αυτός που φταίει να 'χουμε κάτι τις κοινό
ίσως να φταίμε και οι δυό μας ίσως κανένας απ' τους δυό.
Θέλω όταν φταίω να το λέω να μπορώ να αντιληφθώ
πως άμα κλαίω όταν δε φταίω ίσως να φταίω και λίγο εγώ.
Ίσως κανένας μας δε φταίει μπορεί να είναι όλα γραφτά
παιχνίδια να είναι όλα της μοίρας που δεν αλλάζουν τελικά
μα όσοι γκρινιάζουν κι αναστενάζουν μήπως κάτι καλό συμβεί
μ' όλους τα βάζουν και σου φωνάζουν δεν είχα άλλη επιλογή.
Μα ποιός θα σου πεί τι είναι ωραίο τι είναι σωστό και ηθικό;
Ποιός θα μου πεί και τι να κάνω τι είναι κακό και τι καλό;
Άμα δε μάθεις ν' αγαπάς θα πρέπει να μάθω πρώτα εγώ
να σ' αγαπώ όποιος κι αν είσαι η όποιος θέλεις να 'σαι εσύ
θα με μισείς θα μ' εκδικείσαι που θ' αγαπώ τόσο πολύ.
Κι όλους αυτούς που θα μ' αγαπάνε θα μισείς τώρα εσύ
όπως κι αυτοί κακία δε κρατάνε και θα σ' αγαπούν κι αυτοί.
Θα ψάχνεις λοιπόν στα ίδια μέρη απ' την αγάπη να κρυφτείς
ασφάλεια θα βρείς ξανά στο χέρι αυτού που σού 'μαθε να μισείς.
Και ίσως μια μέρα να ξυπνήσεις με ύφος μελαγχολικό
κι αντί το κενό σου να γεμίσεις να ψάχνεις ποιος να φταίει γι' αυτό
που ήρθανε τα πράγματα έτσι και πήραν άσχημη τροπή
να σκεφτείς αυτός που φταίει κλαίει και μήπως κλαίει από ντροπή.
Κι αν το κεφάλι σου το σκύψεις το δάκρυ σου να μη φανεί
κι άμα στη σκέψη υποκύψεις ότι φταίς και λίγο εσύ
αυτό είναι μια καλή αρχή.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)