Ταξιδεύω σε μέρη που ζουν αυτά που ζηλεύω
στο σκάφος του μυαλού πάλι μπαίνω και φεύγω
πάω από δω, πάω από κει και κάπου στην Αμερική
στις γειτονιές που οι ήρωές μου μεγαλώσαν εκεί
εκεί που αυτοί οι τρελοί φτιάξανε κάτι για μένα
χορεύανε σε μουσαμάδες, βάφανε τρένα,
ταξιδεύω σε μέρη που δεν μπορείς να φανταστείς
και στο ασκέρι του Αλί Μπαμπά γίνομαι ληστής
και από κει σε μια παγόδα στην Κίνα
εκεί που οι γυναίκες μοιάζουνε κάτασπρα κρίνα
και μετά σε κάποια αγορά του Ισλάμ
να λιώνω σε κάποιο της Πόλης ζεστό χαμάμ
και από κει Αργεντινή, Βραζιλία, Αφρική
να ζω και να ανήκω και εγώ στη Μαύρη Φυλή
Εκεί που όλα γίνονται αγνά, σιγά σιγά
η ζωή αυτή σε θέλει φυγά, έτσι είναι αυτά
Το γέλιο είναι όταν ταξιδεύω στο χρόνο,
στο χθες, γιατί έξω στο παρών σας κρυώνω
Γίνομαι σαλταδόρος και στο τραμ μπαίνω σφήνα
και σουλατσάρω τσάμπα μέσα στην παλιά όμορφη Αθήνα
και από κει στην Αίγυπτο την ώρα της κατασκευής
Πυραμιδών, πως φτιάξαν τέτοιο πράγμα θα μου πεις,
Μα φεύγω γιατί άκουσα πως καίγεται η Ρώμη,
προλαβαίνω πιστεύω να ταξιδέψω λίγο ακόμη
και μέσα σε μια ζούγκλα κάπου στην Αφρική
και κατευθείαν μετά για μαύρη μαγεία στην Αϊτή
να δω τι γινόταν εκεί πριν πατήσουν λευκοί
προτού βάλουν τους ντόπιους στα πλοία με το άσπρο πανί
και φεύγω κάπου στο '89 στη Γερμανία
να δω το τείχος του αίσχους να περνάει στην ιστορία
επιτέλους μετά από χρόνια γίνεται κομμάτια
αν θες να δεις όσα λέω απλά κλείσε τα μάτια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου